Język angielski w przedszkolu to nie tylko nauka, ale przede wszystkim zabawa.

Umysł dziecka jest w tym okresie bardzo plastyczny, chłonny, dlatego jest to najlepszy czas na rozpoczęcie przygody z językiem obcym. 

Drodzy Rodzice, w trosce o wasze pociechy, dla których przekroczenie progu przedszkolnego stanie się ważnym przeżyciem, proponujemy „dni adaptacji” do naszego przedszkola.

 Proces tej wstępnej adaptacji ma na celu:
– ułatwić dziecku start przedszkolny,
– obniżyć lęk i obawy dziecka  przed rozstaniem z rodzicami,
– skrócić czas adaptacji dziecka do przedszkola,
– integrację ze środowiskiem przedszkolnym,
– uświadomić rodzicom potrzeby emocjonalne dziecka,
– nawiązać bliższy kontakt z nauczycielem i rówieśnikami.

Zapewniamy wszystkim dzieciom zapisanym do naszego przedszkola, możliwość codziennego przebywania / po wcześniejszym powiadomieniu Dyrektora przedszkola/w godz. od 14.00 do 17.00 na terenie naszej placówki w sali grupy maluszków.

Dziecko w tym czasie poznaje nowe otoczenie w poczuciu bezpieczeństwa. Nieznane dziecku środowisko powoli staje się bardziej przyjazne. Bawi się i nawiązuje kontakty z rówieśnikami i nauczycielkami. Nabiera odwagi i wiary we własne możliwości, uczy się pozytywnie reagować na nową sytuację.

Rodzic natomiast ma możliwość rozmowy z Dyrektorem placówki, która jest dobrą okazją do wyjaśnienia ewentualnych wątpliwości, zastrzeżeń i niepewności. Od nauczyciela  może  otrzymać niezbędne informacje i praktyczne wskazówki  w postaci ustnej lub  ulotki – jak przygotować dziecko do nowej roli przedszkolaka. Dzięki temu może poznać  nauczyciela co daje mu  poczucie pewności, że oddaje dziecko w dobre ręce. Ma możliwość obserwowania zachowań swojego dziecka na tle grupy. 

Przedszkole  z kolei uzyskuje informację zwrotną o oczekiwaniach rodziców, ma możliwość spokojnego przeanalizowania ich wniosków,  a nauczycielki mogą bliżej poznać środowisko rodzinne przyszłego wychowanka. Działania te tworzą w obu środowiskach pewien poziom akceptacji dla siebie, zaufania, z czego korzyść bezpośrednio odnosi dziecko, ponieważ  tworzy się wokół niego klimat wychowawczy, klimat zrozumienia dla jego trudności w wypełnianiu nowej roli.

Adaptacja ma olbrzymie znaczenie, ponieważ jest to mechanizm, z którego korzystamy przez całe życie. Dziecko przystosowując się do przedszkola ma do opanowania wiele złożonych zadań. Dlatego musimy dzieciom w tym pomóc.

Cele wynikające ze spotkań adaptacyjnych:
Dzieci:

• Wiedzą, jak wygląda przedszkole: sala, szatnia, łazienka, plac zabaw.
• Zyskają czas na poznanie „swojej”  siostry i pani.
• Mają możliwość poznania placówki razem z rodzicami.
•  Mają możliwość odczuć, że w przedszkolu są ważne i kochane .
•  Unikną drastycznej rozłąki z rodzicami i sytuacji, w której są nagle same w obcym nieznanym środowisku.

Rodzice:

• Zwrócą uwagi na ważną i znaczącą rolę, jaką pełnią w momencie kontaktu dziecka z przedszkolem.
• Mogą uzgodnić z nauczycielem swoje propozycje, potrzeby, oczekiwania.
• Mogą opowiedzieć nauczycielowi o swoim dziecku.
• Mają możliwość zapoznać się z rozkładem dnia w przedszkolu (mogą przygotować swoje dziecko w domu do pór posiłków, snu itd.).Poznają warunki, w jakich będzie przebywało ich dziecko (wygląd pomieszczeń,wyposażenie placówki).

Nauczyciele:

• Nawiążą bliski kontakt z dziećmi i rodzicami.
• Poznają ich oczekiwania i propozycje.
•  Zwrócą uwagę na indywidualne potrzeby dzieci.

Wierzymy, ze proces adaptacji w naszej placówce, przyniesie  korzyści zarówno dziecku, rodzicom jak i przedszkolu. 

ZAPRASZAMY!

Celem edukacji wieku przedszkolnego jest wprowadzenie dziecka w samodzielne poznawanie świata. Katecheza w tym wieku ma za zadanie doprowadzić dziecko do świadomości, że Pan Bóg stworzył mamę, tatę i wszystkich ludzi. Katecheza powinna także nauczyć dziecko pierwszych gestów i słów modlitwy

Główne treści i cele katechezy w przedszkolu, to między innymi: 

Zabawy teatralne w Przedszkolu

Zabawy teatralne to ważny element pracy pedagogicznej przedszkola. Teatr, będący z natury rzeczy syntezą sztuk, wykorzystuje wszystkie środki wyrazu artystycznego charakterystyczne dla różnych rodzajów twórczości. Kontakt dzieci z teatrem to nie tylko oglądanie spektakl, ale przede wszystkim zabawa w teatr. Dziecko w wieku przedszkolnym ma naturalną potrzebę wyrażania się w różnych formach ekspresji: w mowie, ruchu, geście, rysunku, śpiewie. Z uwagi na to, że w przedszkolu prowadzone są  zajęcia aktywizujące spontaniczną kreatywność dzieci, zabawa w teatr może być najbardziej interesującym i wyrazistym efektem tej pracy ujawniającym  doświadczenia i osiągnięcia dzieci.

Teatr jest dla dzieci rzeczywistością wyjątkową, w której wszystko może się zdarzyć, a odtwórca roli ma okazję realizować swoje marzenia, by stać się kimś innym.  Wprowadzenie dzieci w świat sztuki poprzez zabawy teatralne przynosi im wiele korzyści, rozwija wyobraźnie, doskonali mowę, która staję się wyrazista i melodyjna, sprzyja umuzykalnieniu, rozwija płynność ruchów oraz zwiększa poczucie własnej wartości Jest również okazją do wspaniałej zabawy, dającej wiele satysfakcji. Udział dzieci w odtwarzaniu treści utworu skłania je do zapamiętywania, koncentrowania uwagi na określonej działalności, kulturze mówienia i zachowania się. Podczas zajęć z tej dziedziny przedszkolak może dowiedzieć się, jak powstaje sztuka teatralna i wzbogacić swój słownik o takie pojęcia jak np. reżyser, rekwizyty, dekoracja, kostiumy, ruch sceniczny, drama czy pantomima. Zabawy w teatr  wywierają duży wpływ na postawy moralne dzieci, wyostrzają zmysł obserwacji, kształtują osobowość i rozładowują nagromadzone emocje. Każde dziecko w wieku przedszkolnym pragnie sukcesu i uznania. Właśnie przedszkolne zajęcia teatralne stwarzają ku temu najlepsze warunki.

W wychowaniu dziecka trzeba kłaść duży nacisk na przeżycia emocjonalne – uczyć je cieszyć się i smucić, dostrzegać dobro i zło. Dziecko wcielając się w postać przeżywa losy bohaterów literackich, utożsamia się z nimi, często naśladując ich postępowanie. Pozytywny bohater, z którym dziecko spotyka się na spektaklu teatralnym, zdobywa jego uznanie, pomaga w zrozumieniu, dlaczego takie zachowanie jest dobre. Występowanie negatywnych bohaterów- bo i tacy istnieją w bajkach- ma także duże znaczenie uspołeczniające. Tworzenie w przedszkolu mini spektaklów pomaga zrealizować zadania dydaktyczno- wychowawcze, służy uatrakcyjnieniu zajęć. Dobra ,radosna zabawa dzieci, w której można dostrzec przekazywane im wartości wychowania teatralnego może być źródłem satysfakcji tak dla dzieci rodziców jak i nauczyciela.

W naszym przedszkolu dzieci codziennie są aktorami bawiąc się w teatr:

• uczą okazywania emocji, nazywania stanów ducha, przeżywania radości i smutków
• kształcą umiejętność współdziałania
• rozwijają odwagę publicznego występowania
• uczą szacunku dla wykonawców, kultury zachowania w czasie występów
• pomagają dostrzegać dobro i zło – przecież nie wszystko co piękne zawsze musi być dobre
• baśń i teatr pokazują wzorce rozwiązywania konfliktów, dokonywania wyborów, dostarczają wartości moralnych
• spontaniczna gra dzieci jest okazją do swobodnej ekspresji,
• zajęcia rozładowują dziecięce emocje, dają okazję przetrenowania konfliktów i napięć na kukiełkach
• w teatrze możemy stać się kimś zupełnie innym, spojrzeć na świat z innej strony
• teatr uczy zaangażowania w działanie, motywacji, pokazuje najmłodszym, że często wspaniały efekt końcowy składa się z pomysłów, pracy i zaangażowania wielu osób
• teatr bez wątpienia rozwija wrażliwość i kreatywność gra daje szczęście i uczy marzyć teatr jest zaczarowany i w nim wszystko jest możliwe…

Szkoła Tańca „WirDance” korzystając z zaproszenia Katolickiego Niepublicznego Przedszkola im. Ojca Pio prowadzi zajęcia taneczne w przedszkolu.

Podstawową formą pracy jest zabawa ruchowo – muzyczno – słowna. Na zajęciach dzieci poznają elementy tańca towarzyskiego i nowoczesnego. Jest to forma ogólno-rozwojowa, aby pomóc najmłodszym ukształtować „pozytywną” sylwetkę. Rytmika jest nieoderwalną formą każdych zajęć kształtującą wrażliwość dziecka na muzykę. Przez cały okres szkolenia dzieci przygotowujemy do turnieju tańca – maj 2015.

Przedszkolaki, które uczestniczą w zajęciach posiadają własne dzienniczki, na których w formie naklejek przechodzą trasę taneczną. Podczas uroczystości przedszkolnych prezentujemy nabyte umiejętności. W czerwcu 2015 roku odbędzie się uroczyste podsumowanie sezonu tanecznego.

Dzieci, które wykażą chęć kontynuowania nauki mają pierwszeństwo w rekrutacji do Szkoły Tańca WirDance w Nowym Sączu.

Gimnastyka Korekcyjna

Aby przybliżyć zagadnienie gimnastyki korekcyjnej należy sobie odpowiedzieć na pytanie, co to jest postawa ciała?

POSTAWA CIAŁA (wg T. Kasperczyka) nazywamy indywidualne ukształtowanie ciała każdego człowieka i położenie poszczególnych odcinków tułowia oraz nóg w pozycji stojącej. Natomiast postawa prawidłowa jest to taka postawa, która występuje dostatecznie często, aby można ją było uznać za charakterystyczną dla danej populacji. Jest ona atrybutem osobników zdrowych o prawidłowym rozwoju fizycznym i psychicznym.

Wiek przedszkolny uważany jest za okres krytyczny dla kształtowania postawy, ponieważ w okresie tym występują rożnego rodzaju nieprawidłowości postawy ciała, które rozwijają się i przekształcają w wady wymagające wielu starań w celu ich zahamowania lub usunięcia. Najwięcej przypadków wad postawy zaczyna uwidaczniać się już około 5 roku życia, a najczęstszą wadą jest płaskostopie.

Gimnastyka korekcyjna – ćwiczenia mające na celu skorygowanie wad postawy poprzez stosowanie dobrze dobranych ćwiczeń rozciągających poszczególne partie mięśniowe odpowiadające za daną wadę postawy.

 Zdrowie jest dla człowieka jedną z najważniejszych spraw życiowych i dlatego konieczne jest już od najmłodszych lat życia zabieganie o to, aby opieka nad dziećmi była jak najlepsza. Bagatelizowanie najmniejszych wad u dzieci w przyszłości może przynieść bardzo niekorzystne w skutkach powikłania chorobowe. 

W ostatnich latach problem wad postawy nabrał ogromnego znaczenia. Szacuje się, bowiem że około 80% dzieci i młodzieży ma wady postawy.

Jak twierdzą ortopedzi, najwięcej wad dzieci nabywają jeszcze w wieku szkolnym. Przyczyn tego upatrywać należy w złym tornistrze, komputerze i telewizorze, gdyż to właśnie one sprzyjają przyjmowaniu przez dziecko złej pozycji. To wtedy właśnie dziecko zaczyna się garbić, podpierać na łokciu, siedzieć na jednej nodze. Równie niekorzystnie na rusztowanie ciała wpływa noszenie plecaka na jednym ramieniu lub noszenie go prawidłowo lecz zbyt ciężkiego. Wszystko to powoduje utrwalanie złych nawyków, przechylanie się, pochylanie i w efekcie kształtowanie nieprawidłowej sylwetki ciała.

Gimnastyka korekcyjna prowadzona już w przedszkolu ma do spełnienia szereg celów. Najważniejsze z nich to skorygowanie istniejących zaburzeń ciała, niedopuszczenie do powstania wady postawy ciała, gdy zaistnieją warunki sprzyjające ich powstaniu, a także doprowadzenie sprawności dziecka do stanu uważanego za prawidłowy.

Prowadzone przeze mnie zajęcia gimnastyki korekcyjnej są specyficzną formą ćwiczeń fizycznych, w których ruch został w pewnej mierze podporządkowany celom terapeutycznym.

Co nam daje lekcja gimnastyki korekcyjnej:

• wyrabianie u dziecka nawyku prawidłowej postawy ciała w sytuacjach dnia codziennego,
• wytwarzanie silnej i wytrzymałej stabilizacji mięśniowo – więzadłowej kręgosłupa,

• podnoszenie ogólnej wydolności fizycznej,
• uzyskiwanie pełnego zakresu ruchu w stawach,
• wyeliminowanie ewentualnych kompleksów psychicznych i fizycznych spowodowanych uczestnictwem w zajęciach,
• wdrażanie do rekreacji ruchowej uwzględniając elementy profilaktyki i korekcji zaburzeń zagrażających lub już istniejących u dziecka

„Ruch jest w stanie zastąpić prawie każdy lek,

ale wszystkie leki razem wzięte nie zastąpią ruchu”. 

Jednym z warunków normalnego rozwoju i zdrowia człowieka jest sprawa jego prawidłowej postawy ciała. Ważnym zadaniem szkoły jest więc dbałość o poprawną sylwetkę dziecka. Wszelkie oddziaływania zapobiegawcze, wyrównujące i kompensujące są integralną częścią programów szkolnych i pozaszkolnych. Do działań w tym zakresie należy między innymi gimnastyka korekcyjna, której głównym celem jest przeciwdziałanie stwierdzonym wadom postawy i wyrównywanie odchyleń fizjologicznych.

Okres przedszkolny to czas kształtowania się zdolności muzycznych i zainteresowań muzyką. To także czas kształtowania się wrażliwości, m.in. muzycznej. Z dźwiękiem dziecko styka się już od najwcześniejszego dzieciństwa: zasypia przy muzyce, ma swoje ulubione piosenki, eksperymentuje z grą na instrumentach (patyczki, garnki). Łatwo zauważyć jak muzyka ekspresyjnie pobudza lub uspokaja dzieci. Korzyści wychowawcze, jakie niesie ze sobą oddziaływanie muzyki, są trudne do przecenienia. Słyszenie i słuchanie stymuluje rozwój intelektualny. Wrażliwość muzyczna wpływa na rozwój uczuć i daje zaspokojenie różnym potrzebom życia wewnętrznego. Ruch przy muzyce jest źródłem radości, wyładowaniem energii, odprężeniem, daje szansę rozwoju fizycznego, a także jest środkiem terapeutycznym.

 Zajęcia rytmiczno – muzyczne, z którymi dzieci spotykają się na przedszkolnej drodze pełnią rolę ogólnorozwojowego stymulatora. Do ich zadań należy ubogacenie umysłu o podstawowe wiadomości o sztuce, praca nad koordynacją ruchową, umacnianie wiary we własne możliwości.

Głównym celem zajęć rytmicznych jest uczynienie młodego człowieka aktywnym, myślącym, wrażliwym, twórczym i otwartym, a także stopniowe uczenie dzieci interpretacji muzyki, wartościowania jej i odczuwania jej piękna. Uzupełniającym celem jest rozwój muzyczny i fizyczny dzieci.

Zajęcia rytmiczne opierają się na różnych formach aktywności:

• Śpiew – kształci słuch, poczucie rytmu, pamięć muzyczną, rozwija aparat głosowy, uwagę, wyobraźnię, dostarcza wiedzy o świecie, sprzyja rozwojowi prawidłowej wymowy,
• słuchanie muzyki – kształcenie zdolności percepcyjnych ma ogromne znaczenie dla rozwoju mowy i myślenia; głównym zadaniem kontaktów dziecka z muzyką, jest obudzenie uwagi słuchowej, przygotowanie dziecka do słuchania i stworzenie ku temu najlepszych warunków,
• ruch przy muzyce – jest to gimnastyka ciała, która poprawia krążenie, dotlenia organizm, stanowi źródło radości i odprężenia; wyrabia zdolności koncentracji i uwagi, kształci szybką orientacją, refleks, pobudza aktywność i rozwija spostrzegawczość, wyobraźnię i pamięć,
• gra na instrumentach – nauka ta sprawia dzieciom radość, zadowolenie, rozwija muzykalność, zdolności estetycznego i emocjonalnego przeżywania muzyki,
• tworzenie prostych melodii – wszelkiego rodzaju improwizacje wpływają na aktywność twórczą dziecka.

 Na zajęciach dzieci: uczą się piosenek, tańców, wykonują ćwiczenia i zabawy muzyczno – ruchowe wyrabiające poczucie rytmu i tempa, zabawy rozwijające inwencję twórczą dziecka, a także ćwiczenia słowno – głosowe. Muzykują na instrumentach perkusyjnych, aktywnie słuchają muzyki.

Każda z tych form kształci inne umiejętności, a różnorodność form urozmaica zajęcia, pobudza zainteresowania i aktywność dziecka.

Celem wychowania plastycznego w przedszkolu jest zapoczątkowanie wszechstronnego i harmonijnego rozwoju możliwości twórczych dziecka oraz przygotowanie do twórczego działania.

 WYCHOWANIE PLASTYCZNE:

• pobudza i rozwija umiejętność wypowiadania swojego osobistego stosunku do rzeczywistości za pomocą linii i plamy, barwy i kształtu,
• kształci aktywność myślową, pobudza wyobraźnię i wyzwala, inicjatywę twórczą,
• kształtuje osobowość oraz wzbogaca przeżycia, rozszerza horyzonty myślowe i rozbudza potrzebę obcowania z dziełami sztuki,
• daje zadowolenie i radość płynącą, z wiary we własne siły, możliwości twórcze,
• uczy współistnienia w zespole ludzkim.

ZADANIA WYCHOWANIA PLASTYCZNEGO W PRZEDSZKOLU:

1. Rozwijanie swobody w posługiwaniu się linią i plamą, kształtem i barwą na płaszczyźnie i w przestrzeni w różnych technikach plastycznych.
2. Uwrażliwienie dziecka na zjawiska otaczającej rzeczywistości, na światło, barwę, bryłę, linię, fakturę, ruch, przestrzeń.
3. Zapoczątkowanie pierwszych kontaktów z pięknem przyrody i sztuki.

FUNKCJA TERAPEUTYCZNA wychowania plastycznego polega na tym, że poprzez organizowanie różnych form aktywności dziecka, przez rozwijanie i kształtowanie umiejętności, usuwa się u dziecka zahamowania, poczucie niepewności, uczy wiary we własne siły, we własne możliwości twórcze.

TECHNIKI, FORMY I METODY PRACY

TECHNIKI /wg M. Dmochowska „Zanim dziecko zacznie pisać”/

a) przestrzenne ; układanie. zabawy konstrukcyjne, wycinanie, lepienie, majsterkowanie

b) płaskie : rysowanie, malowanie, wydzieranie, stemplowanie, wyszywanie.

FORMY PRACY

• zajęcia indywidualne
• zajęcia zespołowe
• zajęcia grupowe

METODY PRACY

PRACA WEDŁUG WZORU

Prace wg wzoru polegają, na odtwarzaniu przez dzieci gotowych wytworów wykonywanych zazwyczaj przez nauczyciela. Metoda te znajduje zastosowanie w zajęciach poświęconych majsterkowaniu z materiałów różnorodnych oraz konstruowaniu z papieru.

Wzór, zasadnicza konstrukcja przedmiotu może być uzupełniony przez dziecko szczegółami drugorzędnymi zależnie od jego własnej pomysłowości i ochoty.

W oparciu o tą metodę dzieci zdobywają umiejętności techniczne w operowaniu różnorodnym materiałem, zapoznają się za sposobem łączenia za pomoce kleju, gliny, patyków, wdrażają się do posługiwania klejem, nożyczkami, ćwiczą sprawność rąk oraz zaznajamiają się z elementami organizacji pracy.

METODA ZADAŃ INSPIRUJĄCYCH

Koncentruje ona ekspresję twórczą dzieci na tematyce proponowanej przez nauczycielkę. W metodzie tej mieszczą się prace wg określonego wzoru. Metoda zadań inspirujących ma na celu poszerzenie repertuaru tematycznego jak i wzbogacenie formy, kolorystyki i kompozycji wytworów dzieci, nasuwając im problemy, które same muszą rozwiązać.

Zajęcia na temat określony kształcą umiejętność obserwacji, rozwijają wyobraźnię dziecka pobudzają do myślenia, do wysiłku i przezwyciężenia trudności w dążeniu do z góry wyznaczonego celu.

METODA SWOBODNEJ EKSPRESJI

Jest to podstawowa metoda pracy z dzieckiem w wieku przedszkolnym połączona z wykonaniem przez dziecko pracy plastycznej na dowolny temat. Stosując tą metodę mamy pewność, że praca dziecka sięga tylko o stopień wyżej ponad zasób doświadczeń, które sobie już przyswoiło. Dziecko wtedy jakby samo, nieświadomie reguluje stopień trudności zadań, które podejmuje.

Dopiero połączenie różnych form, metod i technik pracy oraz przestrzeganie właściwej proporcji zajęć może doprowadzić do właściwej realizacji celów zajęć plastyczno – technicznych w przedszkolu

TEMATYKA PRAC PLASTYCZNYCH W PRZEDSZKOLU.

Kto przeszkadza dziecku mówić tak, jak ono potrafi,

ten podcina mu w ogóle możność wypowiadania się”. /S. Szuman/.

„Należy pozwalać dzieciom rysować, co chcą i jak chcą,

byle rysowały chętnie i szczerze”. /S. Szuman/.

W pracach plastycznych powinien dominować temat dowolny ze względu na etapy rozwoju działalności plastycznej, na których znajduje się dziecko przedszkolne:

• stadium bazgroty chaotycznej – brak tematu pracy plastycznej,
• stadium bazgroty kontrolowanej – powstałe ślady kojarzone są z obrazami rzeczywistości. Najpierw powstaje rysunek, a później jest on nazywany. Dziecko w tym stadium nie jest, więc zdolne do wykonywania prac tematycznych, z góry zaplanowanych i określonych,
• stadium pierwszych motywów i geometryzacji – dziecko jest zdolne do wykonywania prac plastycznych na temat określony lecz niezbędne dla jego dalszego rozwoju są prace na temat dowolny.

W trakcie działalności plastycznej na temat dowolny rozwija się inwencja twórcza dziecka, jego aktywność i wyobraźnia. /U dzieci aktywnych i pomysłowych zaciera się granica między zajęciami na temat dowolny i określony./

Działalność plastyczna na temat dowolny jest dla dziecka sposobom porozumiewania się ze światem zewnętrznym. Dziecko rysuje to, co akurat zaprząta jego umysł, co dzieje się w jego wnętrzu i ze względu na słaby jeszcze poziom rozwoju mowy nie może być wyrażone za pomocą słów. Dziecko rysuje to, co wie i tak jak przeżywa, a nie odzwierciedla otaczającej go rzeczywistości w sposób fotograficzny, czego często oczekują dorośli uznając za udane te prace, które są zgodne z realiami.

STRUKTURA ZAJĘCIA PLASTYCZNEGO:

1. Wprowadzenie – wywołanie zainteresowania i nastroju emocjonalnego:

– podanie tematu, instrukcji wykonania,

– zwrócenie uwagi na przygotowane narzędzia, materiały,

– zgłaszanie przez dzieci planów, projektów prac.

2. Praca dzieci

– Obserwacja działań dzieci,

– Nawiązywanie kontaktu słownego,

– Pomoc dzieciom słabiej radzącym sobie z tematem.

3. Zakończenie, likwidacja zajęcia

– Porządkowanie stanowiska pracy,

– Odkładanie materiałów i narzędzi na wyznaczone miejsce,

– Mycie rąk,

– Ocena prac, urządzenie wystawy.

mgr Aleksandra Szmal-Kieblesz – psycholog przedszkolny

udziela świadczeń psychologicznych polegających w szczególności na: diagnozie psychologicznej, doradztwie, opiniowaniu, orzekaniu, psychoterapii nauczycielowi, rodzicowi, dziecku.

Zajęcia rewalidacyjne:

• oligofrenopedagog mgr Małgorzata Jarzębak
• surdopedagog mgr Magdalena Gołaszewska
• logopeda mgr Magdalena Gołaszewska
• psycholog mgr Aleksandra Szmal-Kieblesz

Przedszkole i piłka

piątek, godz. 12.30

• Najpopularniejszy cykl zajęć rozrywki ruchowej w Polsce
• Ogólnopolski program dla dzieci w wieku 3-6lat
• Bawimy się w sport raz w tygodniu
• Działamy w grupach do 12 osób
• Czas trwania zajęć dostosowaliśmy do wieku dzieci
• Dzieci uczestniczą w misjach i przygodach drużyny Kangura
• Program zajęć wszechstronnie rozwija dzieci ruchowo
• Uwzględniając podstawy piłki nożnej, koszykówki, siatkówki i piłki ręcznej